ω

Omega (Ω: mayúscula; ω: minúscula; en griego ὦμέγα) es la vigésima cuarta y última letra del alfabeto griego. Su forma recuerda a una Ο abierta por abajo. Fonéticamente se pronunciaba como una O larga de apertura media. Su nombre literal, o grande se contrapone al de la letra ómicron (ὂμικρόν, o pequeña), que en griego antiguo se pronunciaba como una o breve cerrada. En griego moderno ambas letras se pronuncian como o abierta. Esta denominación es de origen bizantino, en la Grecia antigua se llamaba ō (ὦ) a la omega y ou (οὖ) a la ómicron. En el sistema de numeración griega tiene un valor de 800 (ωʹ).

Omega (Ω; ω) è l'ultima lettera dell'alfabeto greco, ed in contrasto con l'alfa, viene spesso associato all'idea di fine. Nella Bibbia, nel libro dell'Apocalisse Dio si definisce l'Alfa e l'Omega, il principio e la fine. Mentre la pronuncia oméga è sbagliata, sono accettate parallelamente omèga e òmega: quest'ultima forma rispecchia l'uso latino.

Omega（大寫Ω，小寫ω），是第二十四個希臘字母，亦是最後一個希臘字母。Omega 字面上的意思是“大 O”（o mega），以便與字母 ο“o micron，小 O”區別。

Το ελληνικό αλφάβητο είναι το αλφαβητικό σύστημα γραφής που χρησιμοποιείται για τη γραφή της ελληνικής γλώσσας, από τον 8ο αιώνα π.Χ. Προέρχεται από το φοινικικό αλφάβητο και με τη σειρά του έγινε ο πρόγονος πολυάριθμων συστημάτων γραφής της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανόμενης της λατινικής και της κυριλλικής γραφής. Επιπλέον, χρησιμοποιείται ως πηγή τεχνικών συμβόλων για χρήση σε διάφορες επιστήμες.

Το γράμμα ωμέγα (παλαιά ονομασία: ὦ μέγα‧ κεφαλαίο Ω, πεζό ω) είναι το εικοστό τέταρτο και τελευταίο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στα νέα ελληνικά αναπαριστά τον φθόγγο / / (βλ. ΔΦΑ), π.χ. κώμα, όπως και το όμικρον. Στα αρχαία ελληνικά η προφορά του ήταν διαφορετική: αναπαριστούσε τον φθόγγο //, δηλ. προφερόταν σε διπλάσιο χρόνο, περίπου σαν διπλό όμικρον, γι' αυτό και ονομάζεται μακρό (ή μακρόχρονο) φωνήεν όπως και το ήτα.

रजिस्टर करंट के प्रवाह में अवरोध उत्पन्न करता है और उसे हम ओह्म (Ω) में मापते हैं.