 |
ادبیات غنایی
| ويکي پدياي فارسي – دانشنامه رايگان | Download this dictionary |
ادبيات غنايي
ادبيات غنايي در لغت به معناي آواز خوش، سرود و نغمه است و در اصطلاح به نثر يا شعري گفته مي‌شود که بيان‌گر عواطف و احساسات شخصي شاعر باشد. در شعر فارسي ادبيات غنايي به صورت داستان، مرثيه، مناجات، شکايت و گلايه در قالب‌هايي چون غزل، مثنوي، رباعي و قصيده مطرح شده است. در ادبيات فارسي چندين منظومهُ غنايي درخشان وجود دارد مانند ويس و رامين، خسرو و شيرين و ليلي و مجنون. موضوع اصلي اين منظومه‌هاي داستاني بيان حالات و احساسات مربوط به وصال و فراق است. ادبيات عرفاني ايران نيز در حوزهُ ادبيات غنايي جاي دارد. در اين عرصه نيز آثار بزرگي چون مرصادالعباد، اسرارالتوحيد، مثنوي معنوي و کشف‌الاسرار به نظم و نثر آفريده شده‌اند.
| به ديدن ما بياييد Wikipedia.org... |
© در نگارش اين مقاله از مطالب ويکي پديا® استفاده شده و تحت مجوز مستندات آزاد گنو شده و تحت سند مجوز عوام خلاق Creative Commons Attribution-ShareAlike
