الکترومغناطیس کلاسیک

ويکي پدياي فارسي – دانشنامه رايگان

الکترومغناطيس کلاسيک

الکترومغناطیس کلاسیک شاخه ای از فیزیک نظری است که دربارهٔ پدیده‌های الکترومغناطیسی ناشی از نیروهای بین بارهای الکتریکی و جریان‌های الکتریکی مطالعه می کند. مادامی که مقیاسهای طولی مورد مطالعه و شدت میدان به اندازه کافی قوی باشد تا اثرات مکانیک کوانتوم قابل چشم پوشی شود (الکترودینامیک کوانتومی را ببینید) ٬ این نظریه با دقت بسیار بالایی پدیده‌های الکترومغناطیسی را توصیف می‌کند. نظریه‌ی مقدماتی الکترومغناطیس کلاسیک در کتاب‌های درسی ٬ توسط کسانی چون ریچارد فاینمن (درس‌های فیزیک فاینمن)، لو لاندائو(دوره‌ی فیزیک نظری) ٬ جان دیوید جکسون (الکترودینامیک کلاسیک) ملوین شوارتز (اصول الکترودینامیک) و دیگران ارائه شده است. نظریه الکترومغناطیس کلاسیک به طور عمده در قرن ۱۹ام و توسط کسانی چون ماکسول٬ هویساید و دیگران گسترش پیدا کرد. برای جزئیات تاریخی بیشتر به پیشینه الکتریسیته مراجعه کنید.