Czechy (
czes. Čechy, łac.
Bohemia,
niem. Böhmen) – jedna z trzech
historycznych ziem czeskich (krajów Korony Świętego Wacława), wraz z
Morawami i
Śląskiem Czeskim wchodząca w skład dzisiejszych
Czech. W okresie największego rozwoju terytorialnego państwa czeskiego do Korony Królestwa Czech - Coronae Ragni Bohemie - powołanej do życia 7. 4. 1348 r. i de iure istniejącej do 1918 r. - należały, oprócz Królestwa Czech (Czech), Margrabstwa Morawskiego (Moraw), Księstwa Śląskiego (Śląska) także Margrabstwo Dolnych i Górnych Łużyc (do 1635), a także: Margrabstwo Brandenburskie (Brandenburgia, do 1415 r.), Księstwo Luksemburg (do lat 60. XV w.) oraz Górny Palatynat i Vogtland. Ziemie te (z wyjątkiem dwóch ostatnich) określano mianem krajów koronnych. Jądrem Korony były Czechy (królestwo Czeskie), a pozostałe kraje określano mianem krajów pobocznych Korony.