ISO 8859-1, iets formeler
ISO/IEC 8859-1 of minder formeel
Latin-1, is deel 1 van
ISO/IEC 8859, een
tekencoderingsstandaard gedefinieerd door
ISO. Het definieert codes voor wat het
Latijns alfabet nummer 1 heet, dat bestaat uit 191 tekens uit het Latijnse
schrift, elk gecodeerd als een enkele 8-
bits getalswaarde. Deze waarden kunnen in bijna elk gegevensuitwisselingssysteem gebruikt worden om te communiceren in de volgende Europese talen:
Albanees,
Baskisch,
Catalaans,
Deens,
Nederlands (al ontbreken de
ligaturen voor
IJ en
ij, maar deze worden bijna nooit gebruikt en kunnen worden vervangen door de losse letters i en j),
Engels,
Faeröers,
Frans (de
Œ en
œ ontbreken),
Fins,
Duits,
IJslands,
Iers,
Italiaans,
Latijn,
Noors,
Portugees,
Rhaetoromaans,
Schots Gaelic,
Spaans en
Zweeds. Buiten Europa:
Afrikaans en
Swahili. Deze codering wordt hierdoor gebruikt in heel
Noord- en Zuid-Amerika,
West-Europa,
Oceanië en grote delen van
Afrika.