Jaromir (zm.
4 listopada 1035) – książę czeski z
dynastii Przemyślidów. Panował w latach
1003,
1004-
1012,
1033-
1034. Syn
Bolesława II Pobożnego i jego żony
Emmy, młodszy brat
Bolesława Rudego. Po śmierci
Władywoja przejął tron, jednak został obalony przez
Bolesława Chrobrego, który pomógł odzyskać tron jego starszemu bratu. Powrócił na tron dzięki zbrojnej pomocy króla niemieckiego
Henryka II, uzyskanej za cenę złożenia hołdu lennego Henrykowi. Należał do najwierniejszych stronników cesarskich, wspomagał Niemców w wojnie przeciwko Polakom. W roku
1012 został obalony przez swojego brata
Oldrzycha i udał się na wygnanie. Udało mu się na krótko powrócić na tron w roku
1033. W roku
1034 Oldrzych odzyskał władzę, a Jaromir został uwięziony przez cesarza Henryka II w Utrechcie. Zmarł rok później, najprawdopodobniej zamordowany. Jak donoszą kroniki Jaromir był eunuchem, a wykastrowano go z polecenia Bolesława Chrobrego. Według
Kosmasa, został zamordowany przez
Wrszowców.