Jerzy Dobrzycki (ur.
8 kwietnia 1927, zm.
1 lutego 2004) – historyk nauki, specjalizował się w dziejach astronomii, profesor w
Instytucie Historii Nauki PAN. Był jednym z jego twórców i pierwszym z wyboru dyrektorem (w latach 1989-1995). Od 1983 roku aktywnie działał w
Towarzystwie Naukowym Warszawskim (w latach 1992-1995 jako sekretarz generalny, po 1995 roku jako sekretarz Wydziału III i członek Komisji Rewizyjnej). Był pochodzącym z wyboru członkiem Międzynarodowej Akademii Historii Nauki (Académie Internationale d’Histoire des Sciences), Międzynarodowej Unii Historii i Filozofii Nauki (International Union of the History and Philosophy of Science) oraz
Międzynarodowej Unii Astronomicznej (International Astronomical Union). Jako członek komitetów redakcyjnych „Studi Galileani” (
Castel Gandolfo) i „Journal for the History of Astronomy” (
Cambridge) przyczynił się do trwałej obecności polskich badań z zakresu historii nauki w kręgu zachodnioeuropejskim. Przez wiele lat (1976-1997) wykładał historię nauki w
Instytucie Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Był członkiem licznych komitetów naukowych: Komitetu Historii Nauki i Techniki, Komisji Neolatynistycznej Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej, następnie Komitetu Nauk o Kulturze PAN, Komitetu Astronomii, a także rad naukowych: Instytutu Historii Nauki, Archiwum i Muzeum Ziemi PAN.