Krypta

Eine Krypta (gr. ‚die Verborgene‘; das Wort ergab auch Gruft) ist ein unter dem Chor (Apsis) oder unterhalb des Altars christlicher Kirchen befindlicher Raum, der in der Regel für Heiligengräber (auch Reliquienschreine) und Altäre diente. In der Krypta befanden sich anfänglich nach frühchristlichem Brauch die Reliquien eines Märtyrers.

Krypta – w starożytności podziemny, sklepiony korytarz, w okresie starochrześcijańskim – sklepiona komora grobowa w katakumbach, w wiekach późniejszych – część budynku kościoła (zazwyczaj pod prezbiterium) spełniająca funkcje pochówkowe zmarłych dostojników duchownych i świeckich oraz jako miejsce przechowywania i eksponowania relikwii świętych.

Med krypta menas vanligtvis ett underjordiskt grav- eller kultrum i en kyrka. Kryptor är särskilt förekommande i romanska kyrkobyggnader. I Sverige förekommer kryptor exempelvis i domkyrkorna i Lund och Skara.

Krypta (pres lat. crypta z rec. krypté, skrytá - rozumej kaple) je obvykle podzemní klenutá kaple pod kostelem, kde byli pohrbeni svetci, panovníci a významné církevní osoby.

Krypta (, , krypte) on kivinen kammio tai holvi, joka useimmiten sijaitsee kirkon lattian alla, ja toimii tavallisesti merkittävien henkilöiden, kuten pyhimysten, hautapaikkana. Kryptassa voidaan myös säilyttää vainajille kuuluneita arvoesineitä sekä pyhäinjäännöksiä.