 |
Orzeczenie
| Polskojezyczna Wikipedia - wolna encyklopedia | Download this dictionary |
Orzeczenie
- Orzeczenie (gramatyka) – główna część zdania ukazująca zachowanie lub właściwości podmiotu; osobowa forma czasownika.
- Orzeczenie (medycyna) – opinia lekarska na temat stanu zdrowia przebadanej osoby, zwana orzeczeniem lekarskim.
- Orzeczenie dyscyplinarne – decyzja rozstrzygająca o winie obwinionego o dokonanie przewinienia dyscyplinarnego wydana przez organ dyscyplinarny.
- Orzeczenie sądu – władcze rozstrzygnięcie sądu dotyczące istoty sprawy sądowej lub innych kwestii związanych z jej rozpoznaniem.
| W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg... |
© W niniejszym artykule wykorzystano materialy z Wikipédia® i jest na licencji GNU Free Documentation License, a na licencji licencji Commons Attribution-ShareAlike.
| Babylon Polish-English | Download this dictionary |
orzeczenie
n.
judgement, assessment, opinion; verdict, sentence of a court; ruling, verdict, decree, something that has been determined; (Grammar) predicate, fundamental part of a sentence that contains a verb and provides details about the subject of a sentence (such as attributes, action, etc.)
