Stok (geomorfologia)

Stok – "nachylona powierzchnia stanowiąca element form rzeźby powierzchni Ziemi, na którym pod wpływem siły ciężkości i czynników atmosferycznych rozwijają się procesy rzeźbotwórcze zwane procesami stokowymi; zasięg występowania procesów stokowych wyznacza górną i dolną granicę stoku; materiał zwietrzelinowy usuwany ze stoku jest odkładany u jego podstawy (stok usypiskowy) lub na spłaszczeniach stokowych; na rozwój i kształt stoku wpływa jego budowa litologiczna oraz klimat; badania rozwoju stoku są jednym z podstawowych zadań geomorfologii, mają też duże znaczenie dla gleboznawstwa (erozja gleby) i rolnictwa (rodzaj i kierunek upraw)." Synonimem stoku, jednak o znaczeniu nierównoważnym, jest zbocze. Termin stok ma dwa znaczenia – szersze i węższe. W znaczeniu ogólnym, używanym zwłaszcza w geologii dynamicznej, oznacza każdą nachyloną powierzchnię terenu, między kulminacją a podnóżem. W węższym znaczeniu tak nazywa się powierzchnię nachyloną formy wypukłej. W odniesieniu do form wklęsłych bardziej odpowiedni jest termin zbocze. W geografii, w podręcznikach szkolnych i akademickich (w tym z zakresu geomorfologii) mówi się na przykład o stokach góry, ale o zboczach doliny lub kotliny. Do opisu stoku służą następujące parametry:

• położenie,
• średnie nachylenie,
• długość lub różnica wzniesień,
• ekspozycja (wystawa),
• powierzchnia.