De
Uittocht uit Egypte of
Exodus (naar het
Grieks: ἔξοδος;
exodos "weg uit") (
Hebreeuws: יציאת מצרים,
Jetsi'at Mitzrajiem) is het
Bijbelverhaal van het vertrek van de
Israëlieten uit het
oude Egypte. In de strikte betekenis van het woord heeft de term alleen betrekking op het vertrek uit
Egypte zoals het Bijbelboek
Exodus beschrijft; in bredere zin heeft de term ook betrekking op het verblijf in de woestijn tussen Egypte en
Kanaän en de wetgeving, zoals beschreven in de Bijbelboeken
Leviticus,
Numeri en
Deuteronomium. Tegenwoordig neemt men veelal aan dat het uitgebreide verhaal gevormd is tijdens of na de
Babylonische ballingschap (
6e,
5e eeuw voor
Christus), maar dat de kern van het verhaal ouder is, daar zijn al sporen van in de
8e en
7e eeuw voor Christus, in de tekst van de Deuteronomist (de boeken van Deuteronomium tot en met
2 Koningen). Sommige geleerden nemen echter aan dat de bronnen nog ouder zijn; en dat er daadwerkelijk herinneringen bewaard zijn gebleven aan het ineenstorten van de beschaving van de
bronstijd in de
13e eeuw voor Christus.