Z

Ź - trzydziesta pierwsza litera alfabetu polskiego. Używana także w języku czarnogórskim, w białoruskiej łacince, języku dolnołużyckim i w języku wilamowskim (wymysiöeryś). Jest przypisana spółgłosce [].

Ż jest trzydziestą drugą, a zarazem ostatnią literą alfabetu polskiego, gdzie może się pojawić również pod postacią Ƶ. Oznacza dźwięk [].

Z jest dwudziestą szóstą literą alfabetu łacińskiego, trzydziestą literą alfabetu polskiego. Litera ta pochodzi od fenickiej (północno-zachodnio-semickiej) litery zaîn, poprzez grecką literę ζ (dzeta, zeta). W języku polskim oznacza spółgłoskę przedniojęzykowo-zębową, szczelinową, dźwięczną [], w języku niemieckim [], a w hiszpańskim [].

Liczby całkowite – intuicyjnie definiując są to: liczby naturalne dodatnie oraz liczby przeciwne do nich a także liczba zero. Liczby całkowite są szczególnym przypadkiem liczb wymiernych i tym samym liczb rzeczywistych, szczególnym przypadkiem liczb całkowitych są: liczby naturalne.