Z-boson

Het Z-boson is een boson dat de zwakke kernkracht overbrengt. Het elementair deeltje is elektrisch neutraal (notatie Z⁰) en heeft een massa van 91 GeV. Het deeltje werd voorspeld in de jaren '60 van de 20e eeuw in de theorie voor de elektrozwakke wisselwerking van Sheldon Glashow, Abdus Salam en Steven Weinberg, en werd voor het eerst waargenomen in 1983 in het CERN-lab. In 1984 kregen de natuurkundigen Simon van der Meer en Carlo Rubbia de nobelprijs voor de natuurkunde onder andere voor hun bijdrage aan de ontdekking van het Z-boson.

Het W-boson is een elementair boson dat de zwakke kernkracht overbrengt (W is afkomstig van 'weak', oftewel 'zwak') en komt in twee varianten voor: positief geladen W⁺ en negatief geladen W^–. Het werd ontdekt in 1983 in het CERN-lab. De natuurkundigen Simon van der Meer en Carlo Rubbia kregen onder andere voor hun bijdrage aan de ontdekking van het W-boson in 1984 de Nobelprijs voor de natuurkunde. De massa van het W-boson is 80,4 GeV/c2.

Een W-boson ontstaat bijvoorbeeld als een neutron vervalt tot een proton, een vorm van bètaverval:

Een neutron bestaat uit 2 down-quarks en 1 up-quark, weergegeven als udd. Verder bestaat een proton uit 1 down-quark en 2 up-quarks, weergegeven als uud.

Als een down-quark in een up-quark verandert ontstaat eerst een W-boson:

Het W-boson vervalt direct daarna tot een elektron en een elektron-antineutrino:

Zie ook

• Lijst van elementaire bosonen