Een
baanderheer,
bannerheer of
banierheer (verbastering uit het Duits:
Bannerherr) of
banneret was een
feodaal heer die een hogere rang in de ridderlijke hiërarchie bezit. Hij beschikte zelf over een aantal
leenmannen die aan hèm trouw en (militaire) bijstand verschuldigd waren en had het recht in oorlogstijd een eigen wapen te voeren.