Onder
diatoniek (Grieks: διατονικός,
door (hele) tonen (gaand)) worden in de
muziektheorie toonstelsels verstaan, gebaseerd op een verdeling van het
octaaf in vijf grotere en twee kleinere
intervallen, zodanig dat de kleinere intervallen zo ver mogelijk uiteen liggen. De grotere intervallen zijn alle van ongeveer gelijke omvang en worden hele
toonafstanden genoemd. De kleinere intervallen zijn ongeveer van halve omvang van de grotere en worden halve toonafstanden genoemd.