Een
herstellingsteken, een ♮, wordt in
muzieknotatie gebruikt om eerdere verhoging of verlaging van een noot met een
kruis of mol te herstellen tot de
stamtoon. Hetzelfde geldt voor herstelde noten in
toonsoorten met
voortekens. Het teken is afgeleid van de letter b net zoals het teken voor mol. Het molteken komt namelijk van de ronde b en het herstelteken is afgeleid van de "vierkante" b die er eerder als een h uitziet (vandaar ook de H in de Duitse muzieknootbenaming).