Kod bajtowy (
ang. bytecode) – nazwa reprezentacji kodu używanej przez
maszyny wirtualne oraz przez niektóre
kompilatory. Kod składa się z ciągu instrukcji (których
kody operacji mają zwykle długość jednego
bajta, stąd nazwa), które nie odpowiadają bezpośrednio instrukcjom
procesora i mogą zawierać instrukcje wysokiego poziomu (takie jak np. stwórz
obiekt klasy X, połącz dwa
łańcuchy itd.), jednak w przeciwieństwie do
kodu źródłowego wymagają analizy tylko pojedynczych poszczególnych operacji.