phonation

The term phonation has slightly different meanings depending on the subfield of phonetics. Among some phoneticians, phonation is the process by which the vocal folds produce certain sounds through quasi-periodic vibration. This is the definition used among those who study laryngeal anatomy and physiology and speech production in general. Phoneticians in other subfields, such as linguistic phonetics, call this process voicing, and use the term phonation to refer to any oscillatory state of any part of the larynx that modifies the airstream, of which voicing is just one example. Voiceless and supra-glottal phonations are included under this definition.

Mit Artikulation (lat. articulare = deutlich aussprechen) bezeichnet man im linguistischen Sinne die Bildung der Phoneme und Wörter menschlicher Sprachen, also den motorischen Vorgang des Sprechens bei den Lautsprachen und des Gebärdens mit Händen bei den Gebärdensprachen.

Articulatie is de beweging in de mond- en keelholte ten behoeve van spraakproductie. Dit gebeurt hoofdzakelijk met de tong, de lippen, de kaak en het verhemelte. Articulatiebewegingen kunnen zowel op in- als uitademing, met en zonder stemgeving, plaatsvinden.

La phonation est la production des phones ou sons propres à la langue parlée.

Przez artykulację rozumie się w fonetyce proces kształtowania dźwięków mowy ludzkiej, odbywający się w części aparatu mowy obejmującą jamy ponadkrtaniowe, tzw. nasadę. Artykulacja jest jednym z zasadniczych aspektów procesu wytwarzania głosek, na który składają się ponadto inicjacja, czyli mechanizm wytworzenia prądu powietrza i fonacja, czyli sposób zachowania się wiązadeł głosowych.