Afiniczność (z łaciny) etymologicznie przeciwstawiona winna być
nieskończoności (łac.
infinitum); oba te wyrazy zawierają w łacinie tę samą cząstkę
finis = koniec, przy czym afiniczność odnosi się do bliskości wspomnianego
finis, tzn. blisko do „punktu zerowego” w założonej uprzednio przestrzeni.