Psychologia religii jest interdyscyplinarną nauką na pograniczu
psychologii i
religioznawstwa i korzysta z dorobku obu dziedzin. Z psychologicznego punktu widzenia przedmiotem psychologii religii są przejawy indywidualnej religijności takie jak przekonania religijne,
doświadczenie religijne, konwersja, ale także
fundamentalizm religijny i
ateizm, przy pomocy aparatu pojęciowego wytworzonego na polu psychologii bądź jej poddziedzin (np.
psychologia kliniczna religii zajmuje się opisem relacji pomiędzy religijnością a
zdrowiem psychicznym). Podejście opisowe koncentruje się na strukturze religijności i jej przejawów oraz relacjach między nimi, zaś celami podejścia wyjaśniającego (funkcjonalnego) są ukazanie osobowościowych, motywacyjnych, percepcyjnych i społecznych przyczyn kształtowania się, rozwoju, trwania lub zaniku religijności jednostek.