Een
strijdwagen is een door
paarden,
onagers,
ossen of
muildieren getrokken
voertuig. De strijdwagen werd gedurende de
Brons- en
IJzertijd gebruikt in de oorlogvoering, en later nog voor
reizen,
processies en in
spellen nadat zijn militaire rol was uitgespeeld. De cruciale uitvinding die de bouw van lichte, door paarden getrokken strijdwagens voor gebruik in de strijd mogelijk maakte was het
spaakwiel in plaats van het oudere massieve wiel. In deze periode konden de meeste paarden het gewicht van een krijger niet dragen; het oorspronkelijk wilde paard was niet groter dan een grote
pony. Wagens waren in de strijd alleen praktisch inzetbaar op tamelijk vlak, open terrein. Toen de paarden geleidelijk groter en sterker werden door selectief
fokken, werd de strijdwagen verdrongen door de bereden
cavalerie. De vroegste strijdwagens met spaakwielen zijn te dateren vanaf circa
2000 v.Chr. en hun gebruik bereikte een hoogtepunt rond
1299 v.Chr. (zie de
slag bij Kadesh).
Wagenrennen bleven tot de
6de eeuw populair in
Constantinopel.