ural-altaic

Ural–Altaic, also Uralo-Altaic or Uraltaic, is an obsolete language-family proposal uniting the Uralic and Altaic languages.

Die ural-altaische Sprachgruppe (auch: Ural-altaische Theorie) war das Resultat der wissenschaftlichen Erforschung einer möglichen genetischen Verwandtschaft zwischen den altaischen und den uralischen Sprachen. Die Idee kam während der frühen Untersuchungsphase der altaischen Sprachen auf. Die ural-altaische Theorie wird heute von wissenschaftlicher Seite vollständig abgelehnt. Dennoch existieren etliche Verbindungen zwischen den uralischen und den altaischen Sprachen, die historische Bindungen erkennen lassen.

Les langues ouralo-altaïques désignent une superfamille de langues d'Eurasie qui regrouperait les langues ouraliennes et les langues altaïques (ce dernier groupement étant lui-même contesté quant à son extension et sa signification), dont l'existence a été réfutée.

Języki uralo-ałtajskie (liga uralo-ałtajska) – liga językowa, w skład której wchodzą rodziny językowe: uralska i ałtajska. Posługuje się nimi około 176 mln mówiących, zamieszkujących tereny od Europy Wschodniej (rodzina ugrofińska - język węgierski, estoński, fiński i inne) poprzez Syberię (z językami samojedzkimi) i Mongolię (z językiem mongolskim) aż po Azję Środkową i Azję Mniejszą (języki tureckie). Języki te łączy szereg wspólnych cech morfologicznych i fonologicznych. Wśród językoznawców trwa spór, czy pochodzą one od wspólnego prajęzyka, czy podobieństwa są wyłącznie wynikiem wzajemnego oddziaływania w zamierzchłej przeszłości. Niektórzy językoznawcy próbują udowodnić przynależność do ligi uralo-ałtajskiej także języka koreańskiego i języka japońskiego.

Uralaltaiska språk är den omdebatterade språkfamilj som skulle binda samman uraliska och altaiska språk.