Met de
val van het West-Romeinse Rijk doelt men op de officiële afzetting van de laatste West-Romeinse keizer
Romulus Augustulus op
4 september 476 door
Odoaker. Dit werd voorafgegaan door een hele reeks plunderingen, waaronder de bekendste in
410. Toch betekende deze afzetting geen directe breuk met het verleden, maar was het vooral op institutioneel gebied: er was geen keizer meer in het westen van het Romeinse Rijk. Odoaker erkende echter wel de
Byzantijns/Oostromeinse keizer en stuurde de
regalia van Romulus Augustulus naar
Constantinopel. 17 jaar later, in
493, echter, veroverde
Theodorik de Grote Italië. Deze val was, in tegenstelling tot later in
1453, de val van Constantinopel, geen echte slag die een geheel nieuw tijdperk inluidde. In het vroeger Romeinse West-Europa volgde nu een eeuwenvergende langzame samensmelting van Romeins-Griekse en Germaans-Keltische beschaving.