Ebû Hanîfe (M. 699/Hicrî 80 - 767/Hicrî 148) (Arapça: , Ebû Hanîfetu'l-Nu’man), Tam adı: (Arapça: , Nu`mān ibn Thābit ibn Zūṭā ibn Merzubān); İslam dininin dört fıkıh mezhebinden birisi olan Hanefi mezhebinin kurucusu ve Sünni fıkhının en büyük üstâdı sayılan İslam fıkıh ve hadis bilgini. Asıl adı "Nu’man İbn-i Sâbit" olup sevenlerince ismi "İmâm-ı Â’zam" unvanıyla birlikte anılır.