Şapsığca ya da Şapsığ Çerkesçesi (Batı Çerkesçesi шапсыгъабзэ Şapsığabze ; Doğu Çerkesçesi шапсыгъэбзэ Şapsığebze), diasporadaki en büyük nüfusu sahip olan Çerkes boyu olan Abzehlerden sonra ikinci gelen Şapsığlar (шапсыгъхэр) tarafından konuşulan Batı Çerkesçesinin kıyı lehçeleri grubundan bir lehçesidir. Adigey’deki küçük bir grup dışında bugün Krasnodar Krayı’nın Tuapse ve Lazarevsk ilçelerine bağlı köylerde yaşayan (yaklaşık 10 bin) Şapsığların dili, 1924-1945 yıllarında feshedilene kadar Şapsığ Ulusal Rayonu'nda yazı ve edebiyat dili olsa da, Adigey Cumhuriyetinin dışında kaldıklarından günümüzde anadillerinde eğitim ve yayın hakkından yararlanamamaktadırlar. Şapsığca Çerkeslerin ibadet dilidir ve 1906'da İstanbul'da yayımlanan Adıgece Mevlid (Адыгэ Мэулыд) Şapsığ lehçesiyle kaleme alınmıştır.