Qing Hanedanı,
(okunuşu: Çing) (
Çince: 清朝;
Pinyin: Qīng Cháo;
Mançu: daicing gurun; anlamı: Büyük Sing Devleti) 1644-1911 yılları arasında
Çin'de hüküm sürmüş hanedandır. Kurucusu Çin'in kuzeydoğusunda yaşayan
Mançuların
Aisin Gioro klanıdır; bu nedenle
Mançu Hanedanı olarak da adlandırılır.
Çin'in son imparatorluk hanedanıdır.
19. yüzyıl, ipek ve
çay gibi ürünler almak isteyen Batılı ülkelerin etki alanlarına giren Çin'in imparatorluk otoritesinin zayıflamaya başladığı dönemdir. Qing Hanedanı batıya açılmayı önce reddetmiş, ama
teknolojik açıdan zayıf olduğu bir dizi savaşı kaybettikten sonra uluslararası ticarete kapılarını açmak zorunda kalmıştır. Hanedanlığa olan güven sarsılınca,
1850'de, hem
Hıristiyanlıktan hem de
Konfüçyüsçülükten öğeler taşıyan
Taiping Ayaklanması başlamıştır. Sosyal bir devrim niteliği taşıyan hareket toprak ağalığını kaldırmış ve eşitlikçi bir çizgi takip etmeye çalışmıştır. Ama liderleri kendi aralarında anlaşamayınca hareket zayıflamış ve
1864'te Mançular tarafından bastırılmıştır.