Çerkesçe ya da
Çerkezce veya
Çerkes dilleri, Adıge dilleri, Adigece, Adiğece, Adığece (
Osmanlıca چركسجه ;
Batı Çerkes адыгабзэ Adığabze ,
Doğu Çerkes aдыгэбзэ Adığebze),
Kuzey Kafkasya’da,
Rusya Federasyonu'na bağlı
Adigey,
Karaçay-Çerkesya ve
Kabartay-Balkarya cumhuriyetleri ile
Krasnodar Krayı'nda yerli
Çerkesler (Adığeler)in ve
Çerkes Sürgünü'nde
Çarlık Rusyası döneminde
Kafkasya'dan
Osmanlı İmparatorluğu topraklarına sürülüp
tehcir ettirilen ve bugün
Türkiye,
Ürdün,
Suriye ve
İsrail gibi ülkelerde yaşayan
diaspora Çerkeslerinin dili ya da lehçeler (
тхыбзэ ISO 639 kodu
ady ile
kbd) birliğidir.
Batı (ady) ve
Doğu (kbd) olmak üzere her biri resmî olarak dil kabul edilen iki formu bulunur. En yakın akrabası 1992 yılında soyu tükenen
Ubıhça [uby], en uzak akrabaları ise
Abazaca [abq] ile
Abhazca [abk] olup hepsi de
Kuzeybatı Kafkas dilleri adıyla bir grupta toplanır. 17. yüzyılda
Evliya Çelebi tarafından Çerkesçenin ilk kaydı yapılmıştır. Çerkesçe
eklemeli dillerden olup ergatif yapı görülür.