Harrapaanse beschaving

De Indusbeschaving was een hoogontwikkelde beschaving in de oudheid (ca. 3300-1300 v.Chr.), met een bloeitijd van 2600–1900 v.Chr. Zij strekte zich uit in een gebied langs de Indus en de Ghaggar-Hakra rivier, thans in Noordwest-India en deels Pakistan. De Indusbeschaving werd pas ontdekt in de jaren twintig van de 20e eeuw en is vrijwel alleen uit talloze archeologische opgravingen bekend; daarnaast zijn er slechts enkele Sumerische verwijzingen naar een zogenaamd "Meluhha", die hierop zouden kunnen duiden. De belangrijkste archeologische vindplaatsen zijn Harappa en Mohenjodaro in Pakistan.