Hoge jurisdictie

De hoge jurisdictie was tijdens het Ancien Régime in de Nederlanden de bevoegdheid om recht te spreken in strafzaken waarin de doodstraf kon worden opgelegd (zogeheten halszaken). Andere namen voor de hoge jurisdictie zijn hoge justitie en halsrecht. De rechtbank die dergelijke zaken behandelde, noemde men wel het hoge gerecht of halsgerecht.