Jacobus II en VII (Engels:
James) (
Londen,
14 oktober 1633 –
Saint-Germain-en-Laye,
16 september 1701) was koning van
Engeland,
Schotland en
Ierland van
6 februari 1685 tot
1688. Hij was de laatste
rooms-katholieke monarch van Engeland, Schotland en Ierland. Sommigen van Jacobus' aanhangers waren het niet eens met zijn politieke overtuigingen. Hij was bijvoorbeeld een fanatiek aanhanger van de
absolute monarchie. Ook waren die mensen het niet eens met zijn religieus beleid. Dat resulteerde uiteindelijk in de
Glorious Revolution. Zowel door het Engelse parlement als het Ierse parlement werd Jacobus op
11 december 1688 afgezet. Het Schotse parlement zette hem op
11 april 1689 af. Hij werd echter niet opgevolgd door zijn katholieke zoon, prins
Jacobus Frans Eduard Stuart van Engeland en Schotland, maar door zijn
protestantse dochter, koningin
Maria II, en zijn schoonzoon
Willem III van Oranje-Nassau. Vanaf 1689 werden
Willem en Maria gezamenlijk koning en koningin van Engeland, Schotland en Ierland. Jacobus II heeft nog één serieuze poging gedaan om zijn tronen te heroveren, in 1689. Hij landde toen in Ierland met een
jacobitisch leger. Maar hij werd in de zomer van 1690 door de legers van Willem III verslagen tijdens de
Slag aan de Boyne. Jacobus II keerde terug naar
Frankrijk. Hij leefde de rest van zijn leven onder de bescherming van zijn neef en bondgenoot, koning
Lodewijk XIV van Frankrijk.