Koinè of
Koinē (
Grieks: Ελληνιστική Κοινή/ἡ κοινὴ διάλεκτος/κοινή (γλώσσα);
koinē (glōssa)) (van Κοινή, "gemeenschappelijk") was de standaardvorm van het
Grieks vanaf de
hellenistische periode (
4e eeuw v.Chr.) tot de ondergang van het
Romeinse Rijk (
4e eeuw n.Chr.). Deze eerste Griekse eenheidstaal was een van de voertalen van het (oostelijke)
Middellandse Zeegebied, de voornaamste taal van het oostelijke deel van het Romeinse Rijk (zoals
Latijn dat in het westelijke deel was) en de taal waarin een deel van het
Nieuwe Testament geschreven is. Het gebruik van het
Koinè reikte in het westen van
Massalia (het huidige Marseille in Frankrijk) tot Noord-
India in het oosten.