Het
Nieuwe Testament is een verzameling religieuze geschriften behorend tot het
christendom. Het vormt het tweede deel van het heilige boek van de
christenen, de
Bijbel. Hoewel precieze datering moeilijk is, wordt algemeen aangenomen dat de geschriften van het Nieuwe Testament dateren uit de tweede helft van de eerste eeuw tot het begin van de tweede eeuw na Christus. De naam is een vertaling uit het
Latijn van
Novum Testamentum, wat een vertaling is uit het Koinè-Grieks van
Ἡ Καινὴ Διαθήκη (Hē Kainḕ Diathḗkē), hetgeen "Het Nieuwe Verbond of "Het Nieuwe Testament" betekent. De vroege christenen gebruikten deze benaming oorspronkelijk om hun relatie met de
God van het Oude Verbond aan te geven. Als bron voor de meeste hedendaagse vertalingen wordt de
Novum Testamentum Graece gebruikt.