De
Oostenrijkse Nederlanden (Latijn:
Belgium Austriacum) is de verzamelnaam voor de tien tot elf provinciën die de
Zuidelijke Nederlanden vormden toen deze tussen
1715 en
1795 behalve
1790 bestuurd werden door de Oostenrijkse tak van het
Huis Habsburg. Hiermee werden de Zuidelijke Nederlanden een autonoom onderdeel van de
Habsburgse monarchie. Soms wordt ook gesproken van de Keizerlijke Nederlanden, om het onderscheid te maken met de Republiek der Zeven Verenigde Provinciën.