Het
Oude Egypte was een beschaving die rond 3300 v.Chr. is ontstaan langs de
Nijl. Deze beschaving ging pas ten onder in
332 v.Chr., na de verovering van
Egypte door
Alexander de Grote. De essentiële factor in het overleven van de beschaving was de
irrigatie van een landbouwgebied rond de Nijl. De nadruk lag bij de Egyptenaren dan ook vooral op het cyclische karakter van het leven en niet op het lineaire, zoals in
Sumer. Hoe gestructureerd deze maatschappij was, wordt duidelijk door de
tempels,
mastaba's en
piramides die deze grootse beschaving naliet.