Westfaals is een van de belangrijkste
dialectgroepen van het
Nedersaksisch. Zijn treffendste eigenschap is diftongisatie (het veranderen van klinkers in
tweeklanken); zie ook
Breking (taal). Het Westfaals wordt in
Westfalen gesproken, een gebied in de deelstaat
Noordrijn-Westfalen. Daarbij wordt het ook in het zuidelijke gebied van
Nedersaksen gesproken, dat vroeger tot het
bisdom Münster behoorde. Vanuit taalkundig en historisch oogpunt worden de Oost-Nederlandse dialecten
Twents,
Achterhoeks en
Sallands ook tot het Westfaals gerekend, hoewel deze zich onder jarenlange invloed van het
Hollands meer richting laatstgenoemde hebben ontwikkeld, terwijl de dialecten in
Duitsland veel van het
Hoogduits hebben overgenomen, of door ontmoediging en vergrijzing onder de sprekers nauwelijks nog gesproken worden.