binominale nomenclatuur

De binominale nomenclatuur (ook wel binomiale nomenclatuur genoemd) is een door Linnaeus geformaliseerde methode van naamgeving voor organismen. De term (bi-nominaal - twee namig) heeft betrekking op namen voor soorten: elke soort heeft een tweedelige naam: de geslachtsnaam (genus mv. genera) en de soortsaanduiding of toenaam (epitheton). Linnaeus kende zulke namen niet alleen toe aan planten en dieren, maar ook aan bijvoorbeeld stenen. In de praktijk wordt met de term binominale nomenclatuur niet alleen gedoeld op namen voor soorten, maar op het hele stelsel van nomenclatuur dat met deze tweedelige soortnamen samenhangt. De regels voor het gebruik ervan zijn vastgelegd in de drie nomenclatuurcodes, één voor planten (ICN, tot 1 januari 2012 ICBN), één voor dieren (ICZN) en één voor bacteriën (ICNB).