Dode talen zijn in de
taaltypologie talen die in tegenstelling tot
levende talen in het dagelijks leven niet meer als voertaal worden gebruikt, met andere woorden talen die niemand meer beschouwt als zijn of haar
moedertaal. Over de vraag of een taal echt dood is, bestaat dikwijls verschil van mening. Zo zou men bijvoorbeeld kunnen stellen dat het
Latijn weliswaar geen
moedertaalsprekers meer heeft, maar als voertaal volop voortleeft in de
liturgie en/of in de talen die er rechtstreeks uit zijn voortgekomen, dat wil zeggen de moderne
Romaanse talen. Het Latijn zou dan eerder als een
historische dan als dan een dode taal moeten worden beschouwd. Hetzelfde geldt voor het
Oudgrieks, waar het
Nieuwgrieks rechtstreeks van afstamt.