entelechie

Entelechie (van het Oudgrieks ἐντελέχεια, entelecheia) is oorspronkelijk een term van Aristoteles waarmee hij de menselijke ziel benoemt als eerste werkelijkheid van het natuurlijke lichaam. Entelechie kan ook gekoppeld worden aan de causa finalis van Aristoteles :naast de stoffelijke oorzaak, de vormgevende oorzaak en de werkende oorzaak de voornaamste oorzaak, de 'causa finalis' of de 'doeloorzaak'. Deze causa finalis was verheven boven de drie vorige; en was zelfs goddelijk voor Aristoteles, daar ze planmatig en steeds gericht was naar een doel, dat uiteindelijk het Goede moest zijn . Later zou de levensfilosoof Hans Driesch (1867 – 1941) deze aristotelische term gebruiken in de neovitalistische biologie voor een mogelijke doelgerichte onstoffelijke kracht die werkzaam zou zijn binnen het organisme.