spaarlamp

Een (energie)spaarlamp of compacte fluorescentielamp (CFL) is een in de jaren 70 ontwikkeld type lamp dat eind jaren 80 op de markt kwam. De eerste generatie was in verhouding duur en had geen significant hoger rendement dan de gloeilamp. De huidige (vierde) generatie spaarlampen is goedkoper te produceren en heeft een hogere efficiëntie. Spaarlampen zijn fluorescentielampen, net als tl-lampen met een inductieve cos f van 0,5 à 0,6. Rond 1982 had de eerste versie met een gewone ballast de bijnaam "dikke nek", ietsje later volgde de spaarlamp met elektronische ballast met zijn schuilnaam "lange vingers".