Brabants

De Nederlandstalige Wikipedia - De vrije encyclopedie

Brabants

Onder Brabants verstaat men in de taalkunde een groep Nederfrankische variëteiten waartoe het grootste deel van de dialecten die worden gesproken in de Nederlandse provincie Noord-Brabant en in de Belgische provincies Antwerpen, Vlaams-Brabant en Oost-Vlaanderen (rond Aalst en Ninove) behoort. Volgens een wat ruimere, alternatieve definitie vallen ook het Zuid-Gelders en de dialecten van noordelijk Nederlands-Limburg en het land van Hulst (de Brabants-Limburgse overgangsdialecten) en westelijk Vlaams-Limburg nog onder de noemer "Brabants".

Brabant

Historische gebieden

Brabantgouw, historisch gouw tussen de rivieren Schelde, Rupel, Dijle en Hene in de Nederlanden, vermeld in het verdrag van Meerssen in 870 deel van het hertogdom Lotharingen als deel van Oost-Frankische Rijk
Landgraafschap Brabant (1085-1183) titel en gebied tussen Dender en Zenne, oorspronkelijk deel van Brabantgouw, geschonken door keizer Hendrik IV aan graaf Hendrik III van Leuven, deel van het Heilige Roomse Rijk
Hertogdom Brabant, een hertogdom in de Nederlanden
- vanaf 1183 verheven tot hertogdom, titel geschonken door keizer Frederik I van Hohenstaufen aan Godfried III van Leuven
- vanaf 1430 onder het gezag van de Hertogen van Bourgondië
- vanaf 1482 als Habsburgse Nederlanden
- tot 1648 de Vrede van Münster voor het noordelijke deel van Brabant,
- tot 1795 de annexatie van de Oostenrijkse Nederlanden door de Eerste Franse Republiek voor het zuidelijke deel
Staats-Brabant, vanaf 1648 wordt het noordelijke deel een generaliteitsland van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden (1648-1796)