Hoogduits

Het woord Hoogduits (Duits: Hochdeutsch) heeft meerdere betekenissen. In de taalkunde duidt het twee verschillende dingen aan:

• De Duitse standaardtaal, het moderne Duits.
• Een verzameling dialecten uit het Hoogduitse taalgebied. Het kenmerk van deze dialecten is, dat ze de Hoogduitse ofwel tweede Germaanse klankverschuiving hebben ondergaan. Het Hoogduits is geattesteerd vanaf de 7e eeuw. Ook het Jiddisch (Oost-Europese Joden) en de dialecten die in de Nederlandse provincie Limburg ten zuiden van de Benrather linie worden gesproken vormen taalkundig gezien een Hoogduitse variëteit. De Hoogduitse klankverschuiving in schema (x staat voor de ch-klank in nicht):

Vergelijk Nederlands appel - Hoogduits Apfel, Nederlands maken - Hoogduits machen. In de Zwitserse dialecten is deze klankverschuiving het verst doorgevoerd (Kind klinkt daar als kxind).