tweede Germaanse klankverschuiving

De tweede Germaanse klankverschuiving was een historische klankverschuiving die de verzachting (lenitie) van een aantal Oergermaanse plosieven omvatte en zich in de zuidelijke varianten van de West-Germaanse talen voltrok. Deze stelselmatige verschuiving staat hierom ook bekend als de Hoogduitse klankverschuiving. De verschuiving vond niet plaats in één beweging maar in verschillende fasen over verschillende eeuwen. Ze begon waarschijnlijk tussen de derde en vijfde eeuw, en was bijna voltooid in de negende eeuw, toen de eerste Duitse teksten op schrift werden gesteld. Deze taalverschuiving bracht de scheiding teweeg tussen het Hoogduits (dat naargelang de mate waarin de klankverschuiving is doorgevoerd weer wordt onderverdeeld in Opperduits en Middelduits) en het Nederduits.