Οι
Φοίνικες ή
Σιδώνιοι ήταν αρχαίος σημιτικός λαός που έζησε στη βόρεια
Χαναάν, στην παραλιακή πεδιάδα μήκους περ. 200 χλμ του σημερινού
Λιβάνου. Κατά τον Ηρόδοτο προήλθαν από την
Ερυθρά θάλασσα και εγκαταστάθηκαν στη λεγόμενη Φοινίκη γύρω στο 2000 π.Χ., ωστόσο ως διακριτή πολιτισμική οντότητα άρχισαν να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους λαούς της Χαναάν γύρω στο
1200 π.Χ.. Από τότε και έως το
700 π.Χ. περίπου χρονολογείται η μέγιστη ακμή τους, κατά την οποία εξαπλώθηκαν σε όλη τη
Μεσόγειο ιδρύοντας
αποικίες και αναπτύσσοντας το
εμπόριο. Ανάμεσα στις πόλεις που άκμασαν ως κέντρα φοινικικού πολιτισμού συγκαταλέγονται η
Τύρος, η
Σιδώνα και η
Βύβλος, που υπάρχουν ακόμα και σήμερα. Συνεχιστές του φοινικικού πολιτισμού στη δυτική Μεσόγειο από τον 7ο αι. π.Χ. υπήρξαν οι
Καρχηδόνιοι, που αναδείχθηκαν σε ισχυρή ναυτική δύναμη και συγκρούστηκαν επανειλημμένα με τους Ρωμαίους ως την υποταγή τους σε αυτούς με το τέλος του
Γ΄ Καρχηδονιακού Πολέμου το
146 π.Χ.