آزمايش يا تجربه در پژوهش دانشي، به روشي از تحقيق که براي يافتن رابطه علّي ميان متغيرها يا آزمودن يک فرضيه بهکار ميرود، گفته ميشود. آزمايش از پايههاي اصلي رويکرد تجربي براي دستيابي به دادهها در مورد جهان پيرامون است و از آن هم در علوم طبيعي و هم در علوم اجتماعي بهره ميگيرند. از آزمايشها ميتوان براي حل يک مسئله يا رد و اثبات فرضيات نظري استفاده کرد. در آزمايشها، دانشمند يا کارشناس ميکوشد تا مشاهده کند که آنچه در يک فرضيه بيان شده آيا در عمل نيز محقق ميشود يا نه. فرضيه، نظريهاي است که هنوز به محک آزمايش گذارده نشدهاست.