آواشناسي شاخه اي از زبان شناسي است که مطالعه اصوات گفتار انسان را تشکيل مي دهد و با خواص فيزيکي اصوات گفتاري (آواها) ارتباط دارد که عبارتند از: توليد فيزيولوژيکي آن ها، خواص آکوستيک، درک مخاطب و وضعيت نروفيزيولوژيکي. از سوي ديگر، واج شناسي به تعيين مشخصات گرامري چکيده سيستم هاي اصوات مربوط مي شود.