اجماع،
کنسانسوس یا
آئین وفاق عام در دو معنا کاربرد دارد. اول به معنای توافقی عام میان اعضای یک گروه که با در نظر گرفتن آراء هر یک از افراد، چه در مرحله تصمیمسازی و چه در اقدامات پیرو آن، به دست آمدهاست و دوم
نظریه و آئینی که برای دستیابی به چنین توافقی مورد استفاده است. این آئین که از آن با نام تصمیمگیری اجماعی هم یاد میشود، یک روش تصمیمگیری گروهی است که هدف آن نهتنها به دنبال یافتن همرایی بیشینه اعضا بلکه برطرف کردن دشواریهای گروه کمینه است. تصمیمگیری اجماعی بیشتر نوعی تفاهم همگانی قلمداد میشود. این روش توسط بسیاری از گروههای گوناگون عقیدتی، مالی، سیاسی، و حتی پروژههای برخط استفاده میشود. در این روش:- بیشینه دستاندرکاران باید شرکت کنند
- به صورت فعال در تصمیمگیری دخالت کنند
- همه باید همکاری کنند که به بهترین جواب مورد پسند گروه برسند
- همهٔ هموندان باید حق ارائه، مخالفت،
وتو، و یا بستن پیشنهاد را داشته باشند