استاتین از عنصرهای شیمیایی جدول تناوبی است و نشانهٔ کوتاه آن
At و عدد اتمی آن ۸۵ است. این عنصر کمیاب‌ترین عنصری است که می‌توان در طبیعت یافت. استاتین عنصری جامد، سیاه رنگ با خواص پرتوزایی و رادیواکتیو است که در جدول عناصر شیمیایی در گروه ۱۷ جدول و دوره ۷ آن قرار دارد. گروه ۱۷ جدول، گروهی شامل هالوژن‌ها است که عنصر استاتین سنگین ترین هالوژن این گروه‌است و نقطه ذوب و انجماد آن از دیگر هالوژن‌های سبک تر جدول بیشتر است. استاتین در طولانی ترین عمر ایزوتوپی At) 210) دارای نیمه عمر ۸٫۳ ساعت است. عنصر استاتین در حدود ۲۰ ایزوتوپ شناخته شده دارد. استاتین در سال ۱۹۴۰ توسط شیمی‌دان‌های آمریکایی امیلیو گینو سگر، کنت روس مکنزی و دیل ریموند کارسون در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی کشف گردید. استاتین رادیو اکتیو است وبه صورت عنصری منفرد وجود ندارد بلکه این عنصر در طبیعت همراه با ایزوتوپ‌های اورانیوم و توریم وجود دارد. با وجود خواص رادیو اکتیو از استاتین در رآکتورهای هسته‌ای استفاده نمی‌شود. استاتین ۲۱۷ با اورانیوم ۲۳۳ ونپتونیم ۲۳۹ در تعادل است و از اجتماع توریم و اورانیوم با نوترون‌های طبیعی حاصل می‌شود. از اشکال دیگر استاتین می‌توان به هیدرید آستاتین نیز اشاره نمود و باید توجه داشت که این ترکیب با یک هیدروژن است و نه
هالید و در مورد هالیدها تنها واکنش با هالوژن‌های سبک امکان‌پذیر است. 
