زبانشناسی تاریخی (Historical linguistics) به دانش مطالعهٔ تغییرات زبانها در گذر زمان اطلاق میشود. زبانشناسی تاریخی نه تنها برای پی بردن به دینامیک و چگونگی عملکرد پدیدهٔ بروز تغییرات در زبانها اهمیت دارد، در مقیاسی بالاتر و کلینگرانهتر، در جهت فهم طبیعت
زبانها انسانی مفید و حیاتی است، چرا که، زبانها به هیچ وجه ثابت و استاتیک نیستند، بلکه، بطور مداوم و پیوسته در حال نشو و نما، جریان، و شارش میباشند.