صلح

در ادبيات قديم پارسي صُلح هم‌معناي لغت آشتي و به معناي مقابل حرب و جنگ آمده است، در دوران معاصر مفهوم صلح گسترش يافته و با تفکرهاي شرق آسيايي و بعدها تفکرات مسيحي که صلح دروني را معرفي کرده‌اند آميخته شده‌است در اين مفهوم صلح شرايطي آرام، بي‌دغدغه و خالي از تشويش، کشمکش و ستيز است. صلح يک آرمان جهاني تلقي مي‌شود. صلح يک مفهوم مطلق نيست و مي‌تواند بسته به ديدگاه ديني و فرهنگي تعريف متفاوتي داشته باشد به همين ترتيب از جنبه‌هاي مختلفي مي‌توان صلح را مطالعه کرد. شامل مسائل مربوط به جنگ، خلع سلاح و کنترل تسليحات نظامي و ساير موضوعات.