مالکیت

تعاريف زيادي براي مالکيّت در متون فقهي و غير فقهي آمده است که با توجه به آنها مي‌توان چنين گفت:
در فقه اسلامي در رابطه با مالکيت مي‌خوانيم: «مالکيت رابطه‌اي است اعتباري بين مال از يک طرف و بين شخص (حقيقي يا حقوقي) از طرف ديگر که بر اساس آن مالک مي‌تواند هر تصرف معقولي را که مايل باشد در آن انجام دهد». سيد محمد کاظم يزدي در تعريف مالکيت مي‌گويد: «حقيقت مالکيت فقط يک اعتبار عقلايي است. عقلا چيزي را که در دست کسي قرار دارد (و متعلق به اوست) علقه‌اي بين او و چيزي که در اختيار وي مي‌باشد اعتبار مي‌کنند که اين رابطه، منشأ تسلط وي بر آن چيز مي‌باشد و يا اينکه آنچه را که اعتبار مي‌کنند عبارت است از همان تسلط». در کتاب البيع نيز آمده است: «مالکيّت، اعتباري عقلايي است که يکي از احکام آن عبارت است از قدرت بر تغيير و تحوّل آن مال».